Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2007

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ.


Τελευταία των τελευταίων κατόρθωσα να το δω.
Δεν είμαι ίσως κατάλληλη να μιλήσω αντικειμενικά γιατί δεν υπάρχει κάτι από Κρονεμπεργκ που να μην έχω δει. Είναι από τους αγαπημένους μου..
Κι ομως αυτό είχε μια συγκίνηση που με ξάφνιασε.
Δεν χρειάστηκαν πολλές σκηνές σοκαριστικές.
Η φρίκη ήταν παντού ακόμα και στα καλογυαλισμένα μαχαιροπήρουνα. Ανάμεσα στους γερόντους που τραγούδαγαν τις μπαλάντες μιας άλλης εποχής. Στην ερημιά μιας γκρίζας θάλασσας τελευταία κατοικία όσων πίστεψαν στις υποσχέσεις..
Η φρίκη ήταν παντού δεν σ'αφηνε να το ξεχάσεις στιγμή πως ότι έβλεπες, όσο κι αν προσπαθούσες να ξεκλέψεις.. ολα εκεί ήταν βαμμένα μ'ενα πηχτό βρώμικο αίμα.
Αίμα από κλεμμένες ζωές.
Τις ζωές που όλοι βλέπουμε κλεφτά δίπλα μας και προσπερνάμε πονηρά μη τυχόν και χρειαστεί να πάρουμε θέση απέναντι στο έγκλημα...

3 σχόλια:

kioy είπε...

Την καλησπέρα μου κατ' αρχάς!
Πολλές διθυραμβολογίες άκουσα για μια ταινία που δεν κατάφερε να με συνεπάρει. Ωστόσο δεν παύω να την θεωρώ αλύπητα σκληρή, αλληγορικά στοχαστική γύρω από το ανατολικό block αλλά και τις φιλόδοξες επιθυμίες των ανθρώπων. Νομίζω πως το σενάριο ήταν ασύνδετο με ανεπαρκή περιγραφή της δράσης της μαφίας, ελειπή χώρο δράσης για την Watts ως αντιπρόσωπο της τάξης των καθημερινών ανθρώπων, υπερβολικό splatarisma σε ορισμένες σκηνές και τέλος περιέχοντας πολυπαιγμένα κλισέ!
Περίμενα κάτι καλήτερο από τον Cronenberg, όχι όμως και από τοον Viggo Mortensen που πραγματικά τα σπάει!
Πάντως γενικά πρόκειται για μια τανία που αξίζει την οπτική εμπειρία, αλλά δεν μπορώ να την τοποθετήσω στην elit του David!

vasiliskos είπε...

Εγώ αντίθετα είδα έναν Κρονεμπεργκ με λιγώτερες σκηνές σοκαριστικές απ΄οτι συνήθως κι ίσως αυτό μ'αρεσε. Η φρίκη γύρναγε γύρω, εκτός από συγκεκριμένες σκηνές. Βρήκα ότι ήταν μια ταινία ιδιαίτερα ευαίσθητη. Απόψεις διαφορετικές αλλά αυτό είναι ο κινηματογράφος. Ελξη ή άρνηση:)

theachilles είπε...

Καθόλου προσωπικό στην εκκίνηση, τελείως Cronenberg στο τέρμα. Στο μοτίβο του History of Violence, τελειοποιημένο όμως στα πλαίσια του κλασικού, φιλοσοφικού σινεμά του Καναδού. Και το δίδυμο Mortensen - Cassell είναι super cool.