ΠΡΟΤΙΜΩ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΓΥΑΛΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΠΕΝΤΕΡ!

Με αφορμή ένα ποστ στο Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ για τις χειρότερες ταινίες, μου δίνεται η ευκαιρία να γράψω κάτι για μια ταινία που μου έχει καθήσει «γουρούνι» όπως λένε.
ΤΟ ΜΑΤΡΙΧ λοιπόν ήταν ένα αριστούργημα? Τι μας έδωσε? Τι νέο είπε?....

Το ερώτημα δεν είναι τόσο απλό βέβαια γιατί, εξαρτάται , όπως σε όλες τις ταινίες συμβαίνει, ποιός το είδε, τι περίμενε, πόσο είχε ασχοληθεί με το «χώρο» αυτού του είδους ταινιών , τι ηλικία, τι γνώσεις περί μάτριξ κλπ κλπ...

Μπορώ λοιπόν να καταθέσω την άποψη μου και μόνο σαν Βασιλική, που λίγο πολύ ξέρετε τον κάλο μου για το σινεμά :) και ίσως δεν ξέρετε το κάλο μου για αυτό που ονομάζουμε «επιστημονική φαντασία».

Είμαι λοιπόν ένα παιδί (παιδί δεν είμαι στα 46 μου χρόνια?) φιλοπερίεργο και ανήσυχο που έχει βγάλει τα μάτια του να στα βιβλία τα οποία πηγαίνουν από έπος του Γιλγαμές μέχρι φυσικά τον ΑΡΚΑ!!!! Τον Φιλιπ Ντικ τον αφήνω στην άκρη γιατί είναι η αδυναμία μου. Παρομοίως έχω ξεκινήσει την πορεία μου στη σινεθέαση από το Metropolis μέχρι το αγαπητό μας... Ματριξ..

Το «μάτριξ» λοιπόν , δεν είναι κάτι που γνωρίσαμε με την εν λόγω ταινία. Απλά η ταινία έδωσε την ευκαιρία σε διάφορα παιδιά να ψάχνουν μανιωδώς στις μπάρες αναζήτησης ...Μάτριξ?Μάτριξ? Που ειν το Μάτριξ? Και φυσικά μια ολόκληρη βιομηχανία το εκμεταλλέυτηκε ανάλογα. Σιγά μην τ΄αφηνε έτσι...

Υπήρχε το μάτριξ στο μυαλό κάποιων ανθρώπων πολύ πριν κι ας μην το συνδυάζανε με τη παλτουδιά του Νιο... Κι ας μην είχε γίνει της μόδας στα καφενεία.

Τη τριλογία λοιπόν των τρομερών αδελφών μπορώ κάθε φορά να τη δω το ίδιο ευχάριστα με τη πρώτη φορά. Φοβερά εφέ, μουσικές, τοπία, χαπάκια άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε καραβάκια στο αιγαίο δε με παίρνεται καλέ...
Μέχρι εκεί.

Ηταν μια απόλυτα απολαυστική φουτουρίστικη περιπέτεια που είχε όλα όσα θέλει για να τη καταβρει ένας έφηβος, να ξεσηκώσει τα ντυσιματάκια, να γραφτεί σε καμμιά σχολή να κάνει ανάποδες τουμπες στο ταβάνι, να πάρει το σοβαρό ύφος του Μομφέα που αυτός ο Φίσμπουργκ δεν μπόρεσε να το εγκαταλείψει ούτε στο επίθεση στο σταθμό 13 μετά!!!! Ελεος!

Μα αφού είχε όλα αυτά τι παραπάνω θέλαμε?

Σωστά...
Την αλήθεια τόσο ωμή και απλή όπως στο THE LIVE?
Τη συγκίνηση του ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ?
Το θεικό όνειρο του BLADE RUNNER?
Το παγωμένο σκαρφάλωμα μέχρι το LOST HORIZON?
Τη απόγνωση του ALTERED STATES?
Το αλλόκοτο από τις STRANGE DAYS ?
Τη γαλήνη της αποβάθρας του DARK CITY?
Τα φτερά της ελπίδας του BRAZIL?
Το λαβύρινθο της ύπαρξης μέσα στο EXISTENZ?
Το ύπουλο παιχνίδι του VIDEODROME?
Το μυστικό της ζωής κρυμμένο στον Οβελίσκο από την ΟΔΥΣΣΕΙΑ ?
Τα βιβλία που κάηκαν σε 451 FARENEHIT?
Τον έρωτα που απαγορεύτηκε στο σκοτεινό ΑΛΦΑΒΙΛ?
Τους κυριάρχους του ΖΑΡΝΤΟΖ ?
Την απίστευτη ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ?

Οχι φυσικά. Αυτά έγιναν. Τα είδαμε. Επειδή όμως τα είδαμε κάτι που θα μας συγκλονίσει και θα πούμε τα σέβη μας πρέπει να είναι πάνω από αυτά, κι όχι γιατί η τεχνολογία έχει προοδεύσει. Παραμένω πάντα πιστή στα γυαλιά που διάλεξε από (κανά καλάθι του συρμού σίγουρα) ο Κάρπεντερ, και χαρίζω τα εκθαμβωτικά γκομενιάρικα γυαλιά στους νεώτερους.

Γνωρίζοντας πόσο αγαπήθηκε το Ματριξ αυτό το κείμενο μπορεί να μην σημαίνει τίποτα παρά μια γκρινιάρικη προσωπική γνώμη ακόμα...

Συγχωρείστε με αλλά ζω σε αντίστροφο κόσμο, όμως όσοι θέλετε από τους πιο "φρέσκους" κάντε μια βόλτα στα παραπάνω φιλμ και μετά ας συζητήσουμε με τις ώρες για το Μάτριξ :)