Αυτά τα μάγια που μου έκαναν όταν ήμουν πολύ μικρή δεν θα θελήσω ποτέ να λύθούν. Πρέπει να ήμουν μόλις στη πρώτη δημοτικού όταν η μητέρα μου είχε την απίθανη ιδέα να με πάρει από το χεράκι, με κάθισε σε μια πάνινη πολυθρόνα στο θερινό σινεμά της γειτονιάς μας, μου αγόρασε κι ένα σακουλάκι πατατάκια (ή πασατέμπο δεν θυμάμαι..) και είδα τη ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ Τ'ΑΣΤΡΑ.
Εκεί πρέπει να γίναν τα μάγια πάνω μου. Η μαγική βεργούλα του Μίκυ βγήκε από την οθόνη προσπέρασε τα γιασεμιά που μοσχοβόλαγαν και σταμάτησε επάνω μου. Ενας ολόκληρος κόσμος από όνειρα ανακατεμένα με κάθε λογής συναισθήματα με πλυμήρισαν. Και ήξερα ότι εκείνη ακριβώς τη νύχτα απόκτησα ένα ισόβιο φίλο. Ενα φίλο που δεν θα μ'εκανε ποτε να μετανιώσω που τον γνώρισα. Τον κινηματογράφο.
Τώρα τόσα χρόνια μετά, ανάμεσα σε όλα τα προβλήματα που ταλαιπωρούν τα βήματά μου, ανάμεσα σε όλες τις χαρές και τις λύπες, θυμήθηκα προχτές το βράδυ καθισμένη ανάμεσα στα παιδιά μου στο θερινό σινεμά της γειτονιάς καθώς μασουλάγαμε πάλι τα πατατάκια μας και πίναμε το παγωμένο αναψυκτικό, ότι αυτή η μαγεία είναι εκεί παρούσα πάντα. Επέζησε ανάμεσα στη μόλυνση που σκεπάζει τα πάντα, επέζησε όπως και το γιασεμί που μυρίζει ακόμα, όπως το γαύγισμα του αδέσποτου που ταράζει την ησυχία της ταινίας, όπως το αεράκι που φυσάει αργά στη βραδινή παράσταση και σε κάνει να φοράς το απαραίτητο ζακετάκι...
Τα καλυτέρα μας χρόνια δεν φύγαν. Κρύβονται ανάμεσα στα χαλίκια στα θερινά τα σινεμά...
2 σχόλια:
Τα θερινά σινεμά είναι πάντα μιά όαση στη ζωή μας, ειδικά μέρες σαν τη σημερινή.Το σινεμά πυ πήγα απόψε δεν είχε γιασεμί, ούτε χαλίκι,ήταν σε ταράτσα, αλλά ένιωσα πάλι την αίσθηση της ξενοιασιάςτων παληών χρόνων.Ευχάριστη, απλή και ανθρώπινη η ταινία ( Cashback), και ευπρόσδεκτο το αεράκι μέσα στο καμίνι της πόλης!
Εγώ τη καλοκαιρινή μου σινεβόλτα τη ξεκίνησα με το "Ζωή σαν τριαντάφυλλο":)
Δημοσίευση σχολίου