Τι είναι η ζώνη , τον ρώτησαν. "Η Ζώνη όπως κάθε τι στις ταινίες μου δεν συμβολίζει κάτι : η Ζώνη είναι η Ζώνη, είναι η ζωή: διασχίζοντάς την ο άνθρωπος ή θα γίνει κομμάτια ή θα αντισταθεί..."
Τι είναι ο κινηματογράφος του Ταρκόφσκυ? Ποίηση..
Ξαναείδα το Στάλκερ. Ενα ήσυχο κυριακάτικο απόγευμα. Ολοι στο σπίτι έκαναν κάτι άλλο ήταν κάπου αλλού. Κι έτσι τρύπωσα στο καναπέ, και αφέθηκα να «μυρίσω» την υγρασία της «ζώνης». Ημουν πάλι έτοιμη να σκεφτώ όταν φτάσω εκεί αν αυτή τη φορά είχα ετοιμάσει κάποια ευχή ιδιαίτερης σημασίας.
Με το που πέρασα τη πρώτη κολώνα ξέχασα. Τα ξέχασα όλα. Οσα φοβούμουν κι όσα ευχόμουν.
Κι όπως συμβαίνει με τον Ταρκόφσκυ κι όλους τους μεγάλους δημιουργούς, κάθε φορά που θα ξαναδείς μια ταινία του, αντιλαμβάνεσαι πόσα πολλά δεν είχες δει τη προηγούμενη, και την επόμενη πόσα ακόμα είχες ξεχάσει.
Υπάρχει ο κινηματογράφος που σε διασκεδάζει, που σε τρομάζει, που σε κάνει να γελάσεις, που σε συγκινεί, που σε σοκάρει, που σ’αφήνει αδιάφορο, και υπάρχει και εκείνος
Που σε παίρνει πάνω σ’ενα μαγικό χαλί και σε πετάει. Στην άβυσσο μέσα σου.
Ηρεμα, χωρίς βιασύνη, σαν να έχεις μια αιωνιότητα διαθέσιμη για να φτάσεις, αν φτάσεις ποτέ στην άκρη απ΄το τούνελ.
Στην άκρη στο τούνελ φτάνει και το στάλκερ. Τι υπάρχει μετά από αυτό?
Επιλέχτε το ελεύθερα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου